W trakcie rysowania bardzo często istnieć będzie konieczność kopiowania elementów. Im bardziej skomplikowana geometria, tym więcej czasu zajmie operacja jej powielania – do tego dochodzi ryzyko błędu w postaci nieprawidłowego zaznaczenia obiektów źródłowych.

Problemów można uniknąć tworząc własną bibliotekę powtarzalnych elementów, gotowych do wstawienia w każdym projekcie. Elementy takie nazywane są blokami.

Rodzaje bloków

Istnieją dwa rodzaje bloków w DraftSight:

• Bloki wewnętrzne (lokalne)
• Bloki zewnętrzne (globalne)

Lokalne przechowywane są tylko w konkretnym pliku rysunku i nie są możliwe do wykorzystania w innych projektach. Bloki globalne – zapisywane w postaci osobnych plików .dwg – mogą być używane w dowolnym rysunku.

Cechy bloków

W poprzedniej lekcji mówiliśmy, że ustawienie właściwości obiektu na wartość ByLayer powoduje, że jego kolor, szerokość i rodzaj linii są zgodne z ustawieniami warstwy. Przy blokach należy jednak zwrócić uwagę na jedną, niezwykle istotną zależność:

Aby blok przejmował cechy warstwy, na którą jest wstawiony, jego elementy źródłowe muszą być utworzone na „neutralnej” warstwie 0.

Oznacza to, że przed utworzeniem bloku należy upewnić się, że wszystkie jego elementy, które będą go tworzyć znajdują się na zerowej warstwie.

Innym ważnym ustawieniem są jednostki bloku. Ustawienie to można zweryfikować podczas rysowania elementów tworzących przyszły blok – należy użyć polecenia UNITS.

Podczas wstawiania bloków DraftSight będzie przeliczał długości. Przykładowo – blok zawierający kwadrat 10×10 milimetrów po wstawieniu do rysunku, w którym ustawione są centymetry będzie miał wymiar 1×1.

Tworzenie bloku lokalnego

1. Aby móc utworzyć blok, stwórz prosty symbol, który może zostać wykorzystany w projekcie wiele razy, np. umywalkę 650 x 470 mm. Umieść wszystkie elementy bloku na warstwie 0 i upewnij się, że kolor, szerokość i rodzaj linii mają przypisaną wartość ByLayer.

2. Zaznacz wszystkie elementy i uruchom polecenie MAKEBLOCK. Pojawi się okno definicji bloku z widoczną miniaturą wybranych elementów.

3. Określ niezbędne parametry dla bloku:

a. Nazwa – postaraj się, aby zawierała ona informacje o obiekcie, np. Umywalka 650×470 mm, a nie po prostu Umywalka – ułatwi to odnalezienie odpowiedniego symbolu przy wstawianiu.

b. Punkt bazowy – pamiętaj o jego dokładnym określeniu przez wskazanie ikonki Wybierz w obszarze graficznym. Pozostawienie domyślnych współrzędnych (0,0) sprawi, że blok będzie wstawiany za bliżej nieokreślony punkt i jego wykorzystanie będzie bardzo niepraktyczne.

c. Elementy – te są już określone, w razie potrzeby selekcji można dokonać na nowo klikając na ikonę Wybierz w obszarze graficznym. Należy też określić jedną z trzech opcji dla elementów źródłowych:

• • Zachowaj jako oddzielne elementy – tworzy blok w rysunku, ale nie wpływa na obiekty źródłowe.
  • Konwertuj na blok – tworzy blok w rysunku i od razu przekształca elementy źródłowe na blok.
  • Usuń z rysunku – tworzy blok w rysunku i wymazuje elementy źródłowe.

d. Opcja Pozwalaj na rozbicie bloku – jeśli jest zaznaczona, blok będzie można rozbić, tj. przekształcić na oryginalne elementy (polilinie i okręgi).

Tworzenie bloku zewnętrznego

Blok zewnętrzny to nic innego jak rysunek .dwg zapisany na dysku z określonym punktem bazowym. Każdy blok lokalny może zostać zapisany jako zewnętrzny.

1. Uruchom polecenie EXPORTDRAWING. Pojawi się okno zapisywania pliku.

2. Wybierz jedną z trzech podstawowych opcji:

a. Blok – zapisuje jako plik bloku istniejący blok lokalny.

b. Wszystkie elementy – zapisuje jako plik bloku cały rysunek (opcja ta jest tożsama z użyciem standardowego Zapisz jako).

c. Określone elementy – zapisuje jako plik bloku wybrane elementy, określane są te same parametry co przy bloku lokalnym.

3. Określ lokalizację i nazwę pliku przez kliknięcie Przeglądaj i zapisanie go w dowolnym folderze. Nazwa pliku będzie stanowiła nazwę bloku.

Wstawianie bloku

Jeśli blok został prawidłowo przygotowany (posiada dobrze zdefiniowane jednostki, właściwości i punkt bazowy), wstawianie jest bardzo przyjemną i szybką częścią pracy!

1. Uruchom polecenie INSERTBLOCK. Pojawi się okno wstawiania.

2. Możesz wybrać jedną z dwóch opcji:

a. Wybór bloku lokalnego z listy.

b. Kliknięcie Przeglądaj, aby wskazać plik bloku zewnętrznego.

3. Określ parametry wstawienia:

a. Pozycja – zaleca się zaznaczenie opcji Wybierz później w celu dokładnego wskazania punktu wstawienia. Jeśli opcja ta nie będzie wybrana, miejsce wstawienia określanej jest przez współrzędne (domyślnie 0,0).

b. Skala – określenie współczynnika skali. Bloki są jedynym elementem w DraftSight, który może być skalowany nieproporcjonalnie (tj. przyjąć inną skalę dla X i Y).

c. Obrót – określenie kąta obrotu względem punktu bazowego.

4. Kliknij OK i określ miejsce położenia bloku.

5. Zaznacz wstawiony blok, kliknij prawym przyciskiem myszy i wybierz Właściwości. Pojawi się paleta, w której możesz zmodyfikować określane wcześniej parametry, takie jak współrzędne wstawienia, skala czy kąt obrotu.

Stwórz własną bibliotekę

Z powyższymi wskazówkami jesteś w stanie stworzyć własną bibliotekę symboli. Choć na jej utworzenie trzeba poświęcić trochę czasu, to finalnie jej posiadanie może znacznie usprawnić pracę (przy założeniu, że zapisane w niej elementy wykorzystywane są naprawdę często). Pamiętaj tylko o prawidłowych ustawieniach – jednostkach i warstwie 0!